Rozstania i powroty

Dawno, dawno temu... ze średnim powodzeniem i kompletnym brakiem satysfakcji prowadziłam blog o nieszczególnie wdzięcznej nazwie: wiatrem pisane. Miało to być moje miejsce w sieci. Skupisko myśli, tekstów i zdjęć, do którego chciałoby się wracać. Niektórzy z Was wracali, ale ja... nie bardzo. Blog, który z perspektywy czasu nazywam nieudanym projektem, nauczył mnie dwóch rzeczy:

- nigdy nie zabieraj się za realizację czegoś, do czego nie jesteś przekonany

- jeśli już zaczynasz działać rób to tak, by czerpać z tego jak najwięcej satysfakcji

Dziś wracam z nowym blogiem, nowym pomysłem i nowym zapasem energii. Zminimalizowałam oczekiwania, poobserwowałam innych piszących. W planach mam kilka otwartych projektów, z których większość będzie miała okazję ujrzeć światło dzienne jeszcze w tym roku. Jeśli dobrze pójdzie, będzie to także drugi tomik. A potem? Któż to wie. Nabrałam też dystansu. Do siebie i do innych, do tego, co robię i co chciałabym robić. Odsunęłam się od tego, co źle na mnie wpływa, także jeśli chodzi o napotykane na swojej drodze osoby. Gdzieś w międzyczasie pisanie przestało być elementem metabolizmu, a zaczęło przynosić satysfakcję. Słowa nie są już tylko środkiem do celu, ale ścieżką, która prowadzi w całkiem niespodziewane miejsca...

I chciałabym, aby tak zostało.

Zapraszam zatem wszystkich do odwiedzin na mojej stronie i aktywnego komentowania. 

W miarę możliwości będę publikować tu nie tylko swoje teksty, czy zdjęcia mojego autorstwa, ale też spostrzeżenia, obserwacje, interesujące aktualności ze świata poezji i, jeśli dobrze pójdzie, niekiedy recenzje czytanych przeze mnie tomików. 

Anna Musiał